Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας από τις
Εκδόσεις ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ του βιβλίου του Ανδρέα Καπανδρέου, «Ο γιος της
μάγισσας» συγκεντρώσαμε online ερωτήσεις από φίλους αναγνώστες του βιβλίου του
και τις δώσαμε στον Ανδρέα για να τις απαντήσει ώστε να υπάρχει από την μία και
επικοινωνία ανάμεσα στον συγγραφέα και στους αναγνώστες αλλά και να μπορέσει ο
κόσμος να τον γνωρίσει καλύτερα.
Τι σου αρέσει να διαβάζεις; Διαβάζεις κάτι αυτό
τον καιρό; Αν ναι, τι;
Μου αρέσει να διαβάζω
διηγήματα, φανταστική λογοτεχνία, τρόμο, ιστορικά μυθιστορήματα αλλά και ότι
άλλο πέσει στα χέρια μου και μου κεντρίσει την προσοχή. Αυτές τις μέρες διαβάζω
το βιβλίο «Άγιοι και Δαίμονες» του Γιάννη Καλπούζου.
Γράφω κάνοντας διάφορους πειραματισμούς
αλλά έχω στα σκαριά κ’ ένα πολύ φιλόδοξο μυθιστόρημα το οποίο όμως δεν ξέρω πως
θα εξελιχθεί και γι’ αυτό, προς το παρόν, δεν μπορώ να πω περισσότερα…
Μερικοί θεωρούν τη λογοτεχνία του φανταστικού
ως παραλογοτεχνία. Συμμερίζεσαι αυτή την άποψη;
Φυσικά όχι! Η φανταστική λογοτεχνία σε όλο τον κόσμο έχει την θέση που της αρμόζει. Στον ελληνικό χώρο έχουμε τεράστια και πολύ όμορφη παράδοση στη λογοτεχνία του φανταστικού η οποία ξεκινά από τον Όμηρο και καταλήγει μέχρι τις μέρες μας.
Όσοι Έλληνες διατυπώνουν αυτή την άποψη, το κάνουν επειδή δεν ασχολήθηκαν ή δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν τι είναι η λογοτεχνία του φανταστικού. Η Οδύσσεια και η Ιλιάδα θεωρούνται, από κορυφαίους θεωρητικούς της λογοτεχνίας, ως τα πρώτα δείγματα φανταστικής λογοτεχνίας. Απαξιώνοντας, κάποιος, τη φανταστική λογοτεχνία, απαξιώνει, ταυτόχρονα, έργα πολύ σημαντικών συγγραφέων όπως οι Όμηρος, ο Ευριπίδη, ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής, ο Αίσωπος, αλλά ακόμα και πιο σύγχρονων όπως οι Βουτηράς, Καραγάτσης, Βαλαωρίτης κ.ά. Κανένας σοβαρός μελετητής στο εξωτερικό δεν διανοείται να κατατάξει τα έργα των Edgar Alan Poe, H.P. Lovecraft, J.R.R Tolkien, Ray Bradbury, Stephen King, Ιούλιου Βερν και τόσων άλλων, τα οποία θεωρούνται φανταστικά, στη παραλογοτεχνία…
Φυσικά όχι! Η φανταστική λογοτεχνία σε όλο τον κόσμο έχει την θέση που της αρμόζει. Στον ελληνικό χώρο έχουμε τεράστια και πολύ όμορφη παράδοση στη λογοτεχνία του φανταστικού η οποία ξεκινά από τον Όμηρο και καταλήγει μέχρι τις μέρες μας.
Όσοι Έλληνες διατυπώνουν αυτή την άποψη, το κάνουν επειδή δεν ασχολήθηκαν ή δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν τι είναι η λογοτεχνία του φανταστικού. Η Οδύσσεια και η Ιλιάδα θεωρούνται, από κορυφαίους θεωρητικούς της λογοτεχνίας, ως τα πρώτα δείγματα φανταστικής λογοτεχνίας. Απαξιώνοντας, κάποιος, τη φανταστική λογοτεχνία, απαξιώνει, ταυτόχρονα, έργα πολύ σημαντικών συγγραφέων όπως οι Όμηρος, ο Ευριπίδη, ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής, ο Αίσωπος, αλλά ακόμα και πιο σύγχρονων όπως οι Βουτηράς, Καραγάτσης, Βαλαωρίτης κ.ά. Κανένας σοβαρός μελετητής στο εξωτερικό δεν διανοείται να κατατάξει τα έργα των Edgar Alan Poe, H.P. Lovecraft, J.R.R Tolkien, Ray Bradbury, Stephen King, Ιούλιου Βερν και τόσων άλλων, τα οποία θεωρούνται φανταστικά, στη παραλογοτεχνία…
Θεωρείς ότι σου ταιριάζει ο χαρακτηρισμός
«συγγραφέας του φανταστικού»;
Θεωρώ ότι είμαι ένας συγγραφέας ο οποίος
έχει γράψει και φανταστικό. Έχω γράψει όμως και διηγήματα τα οποία δεν έχουν
σχέση με τη φανταστική λογοτεχνία. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου αποκλειστικά και στρατευμένο
«συγγραφέα του φανταστικού».
Κύριε Καπανδρέου πόσα
βιβλία και πόσα διηγήματα έχετε γράψει μέχρι τώρα;
Μέχρι σήμερα έχουν
εκδοθεί δύο βιβλία μου: 1. «Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν» (εκδόσεις
Επιφανίου, 2010) και 2. «Ο γιος της Μάγισσας» (Συμπαντικές Διαδρομές, 2012). Σε
αυτά τα δύο βιβλία συμπεριλαμβάνονται συνολικά 27 διηγήματα. Εκτός από αυτά,
έχω περίπου ακόμα 15 ολοκληρωμένα, αδημοσίευτα, διηγήματα ενώ έχω και μερικά
άλλα τα οποία είναι ανολοκλήρωτα ή σε μη ικανοποιητικό επίπεδο ακόμα.Κάπου διάβασα ότι η γραφή σας θυμίζει αυτήν του Edgar Alan Poe, πιστεύετε ότι ισχύει αυτό;
Έχω διαβάσει αρκετό Πόε και ίσως υποσυνείδητα να με έχει επηρεάσει. Ίσως, πάλι, ο ισχυρισμός αυτός να οφείλεται στον χαρακτηρισμό «αλλόκοτα» που έδωσα στα διηγήματά μου και ο οποίος έχει χρησιμοποιηθεί και για διηγήματα του Πόε. Οποιαδήποτε σύγκριση, πάντως, με τον τεράστιο αυτό συγγραφέα αποτελεί, κατά την άποψή μου, ιεροσυλία!
Η ιστορία με τον γιο της μάγισσας μέχρι ποιό σημείο είναι πραγματική;
Θα προτιμούσα να μην μου κάνατε αυτή την ερώτηση για να μην χαλάσω την μαγεία που βιώνει ο κάθε αναγνώστης απαντώντας την από μόνος του. Αφού με ρωτάτε, όμως, μάλλον είναι υποχρεωμένος να απαντήσω: Το βιβλίο του Διαβόλου (Codex Gigas) είναι πραγματικό και, εμφανισιακά, είναι όπως ακριβώς όπως το περιγράφω στο διήγημα. Η θεωρία για τον μοναχό που το έγραψε και τη βοήθεια που είχε από τον Διάβολο, βασίζεται σε κάποιο μεσαιωνικό μύθο. Τα υπόλοιπα που αφορούν την μητέρα του μοναχού, τη γέννησή του, τη ζωή, τον έρωτα, τις θεωρίες που αφορούν την εξαφάνισή του και το δέσιμο όλων αυτών μεταξύ τους, είναι η δική μου συνεισφορά στην ιστορία.
Πως σκέφτεστε τις ιστορίες που γράφετε;
Εμπνέομαι τις ιστορίες που γράφω από διάφορα ερεθίσματα που δέχομαι βλέποντας, ακούγοντας και διαβάζοντας για διάφορα πράγματα τα οποία μου κάνουν εντύπωση.
Ετοιμάζεστε να εκδώσετε κάτι καινούργιο σύντομα;
Γράφω κάτι αυτή τη στιγμή, αλλά δεν ξέρω αν θα εξελιχθεί όπως το θέλω ώστε να καταλήξει σε έκδοση. Χρειάζεται ακόμα πολύ δουλειά και δεν πιστεύω ότι θα είναι έτοιμο πολύ σύντομα…
(Δημοσιεύτηκε στη σελίδα των Συμπαντικών Διαδρομών στο Facebook)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου